【听泰语故事2】“不准喜欢，韩国明星是我的！”

聆听泰语故事，让你爱上泰语。

聆听泰语故事，让你提高泰语。

原文：（完整版的在我公主号哦）

ตอนนั้นเราอายุแค่10ปีอาชีพของพ่อแม่เราทำให้เราต้องย้ายโรงเรียนบ่อยมากเพราะพวกท่านไม่สามารถทำงานอยู่ที่เดิมตลอดไปได้และพวกท่านก็ยุ่งมากจนไม่ค่อยมีเวลาการย้ายโรงเรียนตามพ่อแม่ไปมาทำให้เราปรับตัวเข้ากับเพื่อนไม่ทันเราไม่รู้ว่าควรเริ่มจากอะไรเพราะเพื่อนที่เจอมามีนิสัยต่างกันมากเราใช้ชีวิตในโรงเรียนใหม่ไม่ค่อยดีนักเราต้องกินข้าวคนเดียวเดินคนเดียวมีเพื่อนไปวันๆกันเท่านั้นความรู้สึกตอนนั้นคือทั้งเหงาเคว้งคว้าง ทั้งโดดเดี่ยว ตกเย็นเราต้องนั่งเล่นมือถือรอพ่อแม่มารับจนเราบังเอิญได้ดูคริปศิิลปินเกาหลียิ่งดูก็ยิ่งชอบจากชอบก็เริ่มกลายเป็นความผูกพันเรารู้สึกว่าสิ่งพวกนี้มันทำให้เรามีความสุขจนตอนนี้เราอายุ15ความชอบของเรามันมากขึ้นๆมากจนเราต้องการเค้าเค้าต้องเป็นของเราคนเดียวเราอยากให้เค้ามาอยู่กับเราเราอดข้าวอดน้ำจนมีโรคกระเพราะต่างๆรุมเร้าเราไปหมดเราไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรทำไม่เป็นได้ขนาดนี้แค่อยากให้เค้ารู้สึกหันมาสนใจ 

เมื่อพ่อแม่ของเรารู้เข้าพวกเค้าก็กรีดกันเราจากโลกของศิลปินพวกนั้นทั้งยึดโทรศัทพ์ทั้งเก็บของทุกอย่างออกจากห้องเราร้องไห้เสียใจอย่างหนักเราเครียดรู้แค่ว่าพ่อแม่ฆ่าความสุขของเราไปเราเกลียดพ่อกับแม่พอถึงวันที่เราได้จับโทรศัทพ์อีกครั้งเราเช็คทวิตเตอร์ไอจีเฟสบุ๊คเวลาที่เราเห็นคนที่โพสต์เกี่ยวกับศิลปินที่เราชอบในทางไม่ดีความรู้สึกคือโกรธเกลียดอยากฆ่าให้ตายหรือคนอื่นที่แสดงความชื่นชอบเราก็ยิ่งไม่ชอบเข้าไปใหญ่หัวใจของเรามันบอกว่าเค้าเป็นของเราแล้วเค้ารักเรามากเค้ารักเราคนเดียวทำไมเราต้องไปสนใจคนพวกนั้นนับวันเค้ายิ่งดังคนยิ่งรู้จักมากขึ้นคนที่เกลียดและคนที่ชอบก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆมากขึ้นๆวันนั้นเราไม่มีกระจิตกระใจจะเรียนเพื่อนทั้งห้องรู้จักพวกเค้าไปหมดเราพยายามบอกทุกคนว่าเค้าเป็นของเราเค้ารักเราจนมีเพื่อนคนนึงตะโกนมาบอกเราว่าเค้าเป็นของทุกคนเราโกรธโกระจนเข้าไปบีบคอเพื่อนคนนั้นสักพักเราก็หมดสติไปแทนตื่นมาอีกทีเราก็พบว่าเราอยู่ที่โรงพยาบาลพ่อแม่เราถามหมอว่าทำไมเราถึงคลั่งไคล้คนแปลกหน้าจนถึงขั้นต้องทำร้ายคนอื่นหมอบอกว่าเราเป็นโรคอีโลโทมันเนียหรือโรคขี้มโนคือโรคจิตเพศที่ผู้ป่วยจะเชื่อว่าผู้ป่วยรักเค้าอยู่ส่วนมากจะเชื่อว่าคนที่อยู่ในสถานะสูงกว่ากำลังหลงรักตัวเองอยู่แต่บางครั้งก็อาจเกิดกับคนแปลกหน้าธรรมดาทั่วไปก็ได้โดยเราจะมโนว่าคนๆนั้นรักเราเค้าเป็นของเราคนเดียวพอมีคนอื่นมาชอบสมองของเราจะสั่งการว่าเราต้องปกป้องคนๆนั้นเพื่อให้ศิลปินคนนั้นอยู่กับเราคนเดียวหรือบางคนอาจถึงขั้นบุกไปหาถึงบ้านหรืออาจเข้าไปหาถึงตัวเลยก็ได้เมื่อได้ยินแบบนั้นพ่อกับแม่จึงขอให้เราเข้ารับการบำบัดการทางจิตนี้ตอนแรกเราก็ปฏิเสธแต่สุดท้ายเราก็ยอมรับการรักษาจนเราเป็นปกติเราเลยเข้ากับเพื่อนคนอื่นได้เราเลยอยากบอกกับทุกคนว่าเราสามารถชอบได้แต่ให้อยู่ในขอบเขตอยามากเกินไปจนถึงขั้นคลั่งไคล้ไม่เช่นนั้นอาจจะเสี่ยงต่อโรคอีโลโทมันเนียได้